තරුණ පරපුර කෘෂිකර්මාන්තයෙන් ඉවත් වන බව ලංකාවේ ද දැකගත හැකි පොදු තත්ත්වයකි. එහෙත් මෙය ලංකාවට පමණක් ඇති ගැටලුවක් නොවේ. එය ගෝලීය ගැටලුවකි. ලොව පුරා කෘෂිකාර්මික කටයුතු කරන පුද්ගලයින්ගේ ප්‍රතිශතය 1991 දී 44% සිට 2020 දී 26% දක්වා පහත වැටී ඇති බව ජාත්‍යන්තර කම්කරු සංවිධානයේ දත්ත ප්‍රකාශ කරයි. එහෙත් මේ ගැටලුව පහසුවෙන් සහ නිර්මාණශීලී ලෙස ජයගත හැකි බව වත්මන් ගෝලීය ප්‍රවණතා හෙළිකරයි. මේ විශේෂාංග ලිපිය ඒ ගැනයි.
මීට වසර හතරකට පෙර ඇන්ඩ්‍රෙස් මැක්ගිලිව්රේ (Andrés MacGillivray) අසාමාන්‍ය තීරණයක් ගත්තේය. ඔහු කැනඩාවේ ඖෂධ සමාගමක ව්‍යාපෘති කළමණාකරුවෙකු ලෙස ඉහළ රැකියාවක් කළ අතර ඔහුට තම රැකියාවේ වෙනසක් අවශ්‍ය විය. ඒ අනුව ඔහු තම උපන් ගමේ ගොවිපොළේ වැඩ කිරීම සඳහා නැවත සිය උපන් බිම වන ආජන්ටිනාවට පැමිණියේය.
ඔහු හැදී වැඩුණේ ගොවි පවුලක වුවත් 37 හැවිරිදි මැක්ගිලිව්රේ තමා ගොවියෙකු වනු ඇතැයි සිතුවේ නැත. ඔහු පාරිසරික ඉංජිනේරු විද්‍යාව හැදෑරූ අතර ජල කළමනාකරණයේ හෝ පුනර්ජනනීය බලශක්තියේ වැඩ කිරීමට සිහින මැව්වේය. නමුත් අද ඔහු ඊසානදිග ආර්ජන්ටිනාවේ සැන්ටා ෆේ පළාතේ කැරට් වගා කරයි.
ලොව පුරා කෘෂිකාර්මික කටයුතු කරන පුද්ගලයින්ගේ ප්‍රතිශතය 1991 දී 44% සිට 2020 දී 26% දක්වා පහත වැටී ඇති බව ජාත්‍යන්තර කම්කරු සංවිධානයේ දත්ත ප්‍රකාශ කරයි. එය අර්ධ වශයෙන් කෘෂිකාර්මික තාක්ෂණය භාවිතා කිරීම දක්වා පහත බැස ඇත, නමුත් එය ද විශාල ගැටලුවකට යොමු කරයි: බොහෝ අය තවදුරටත් ගොවිපලවල්වල වැඩ කිරීමට කැමති නැත.
එක්සත් ජාතීන්ගේ ආහාර හා කෘෂිකර්ම සංවිධානයේ (FAO) 2014 වාර්තාවකට අනුව අප්‍රිකානු මහද්වීපයේ ජනගහනයේ සාමාන්‍යය අවුරුදු 24 ට වඩා අඩු වුවද අප්‍රිකාව පුරා ගොවීන්ගේ සාමාන්‍ය වයස 60 ක් පමණ වේ. එක්සත් ජනපදය ඇතුළු බොහෝ සංවර්ධිත රටවල සාමාන්‍ය වයස ද 60 කි. ගෝලීය වශයෙන් ගොවීන්ගේ සාමාන්‍ය වයස ඉහළ යමින් පවතී. ග්රාමීය තරුණ තරුණියන් කෘෂිකාර්මික ජීවිතයකට වඩා නාගරික ජීවිතය ප්‍රිය කරති.
ගොවිතැනට ප්‍රතිරූප ගැටලුවක් ඇති අතර, බොහෝ යෞවනයන් එය නුපුහුණු පුද්ගලයින් සඳහා සුදුසු අඩු වැටුපත් හිමිවන වෘත්තියක් ලෙස සලකයි. තව ද ගොවිතැන දේශගුණ විපර්යාසවලට සැලකිය යුතු ඍණාත්මක බලපෑමක් කරන බව තහවුරු වී ඇති අතර (හරිතාගාර වායු විමෝචනය මගින්) ලෝකය දැනටමත් නිපදවන ආහාර විශාල ප්‍රමාණයක් නාස්ති කරන බවත් ගෝලීය වශයෙන් තහවුරු වී තිබේ.
ගොවිතැන් කිරීමට කැමති අය සඳහා තවත් බලවත් ගැටලුවක් වන්නේ ඉඩම් හිගය සහ ඉඩම්වල මිල ගණන් දිනපතා විශාල වශයෙන් ඉහළ යාමයි. මෙයින් අදහස් කරන්නේ ලෝකයේ ගොවිතැනෙන් වැඩි ප්‍රමාණයක් කරන කාන්තාවන්ට සහ සංක්‍රමණිකයින්ට ඔවුන්ගේ වැඩ කටයුතු පිළිබඳ අනාගත සුරක්ෂිතභාවය අහිමි වන බවයි. අපගේ අත්දැකීම්වලින් පෙනී යන්නේ තරුණ ගොවීන්ට අවශ්‍ය සම්පත් තිබේ නම් ඔවුන් කෘෂිකර්මාන්තයට යොමු විය හැකි බවයි. නමුත් එම සම්පත් වෙත ප්‍රවේශය සහතික කරන්නේ කෙසේද?
කැලිෆෝනියාව සාර්ථක කෘෂිකාර්මික ප්‍රාන්තයක් වන අතර කැලෆෝනියානු ගොවීන් 2019දී පමණක් ඩොලර් බිලියන 50ක් කෘෂිකර්මාන්තයෙන් උපයා ඇත. එය ටියුනීසියාවේ දළ දේශීය නිෂ්පාදිතයට වඩා වැඩිය. කැලිෆෝනියාව මෙතරම් විශාල ධනයක් ජනනය කළ ද එහි අති බහුතරය කෘෂිකාර්මික කම්කරුවන් වන අතර ඉතා සුළු කොටසක් පමණක් තමන්ගේ ගොවිපලවල් වලට හිමිකම් කියනු දැකිය හැකිය.
කෘෂිකාර්මික හා ඉඩම් පදනම් කරගත් පුහුණු සංගමය Agriculture and Land-Based Training Association (Alba) යනු ලාභ නොලබන ආයතනයක් වන අතර එය ගොවි කම්කරුවන්ට ගොවිපල හිමිකරුවන් වීමට උපකාරී වේ. ප්‍රතීතනය ලත් කාබනික ගොවිතැන් පාඨමාලවක් organic farming course හැදෑරීමෙන් පසු උපාධිධාරීන්ට ඉන්කියුබේටර් වැඩසටහනකට (Incubator programme) සම්බන්ධ විය හැකි අතර එහිදී ඔවුන්ගේ අලුතින් ඉගෙනගත් කාබනික ගොවිතැන් ක්‍රම සහනාධාර සහිත ඉඩම්වල යෙදවීම, අලෙවිකරණය, රෙගුලාසි සහ වෙනත් ප්‍රධාන කුසලතා සමඟ සහයෝගය ලබා ගත හැකිය. ඔවුන් අක්කර භාගයකින් සිය කෘෂි ව්‍යාපාර ආරම්භ කරන අතර සිව් අවුරුදු වැඩසටහන තුළ අක්කර පහක් දක්වා වැඩ කරයි.
ඇල්බාගේ සිසුන්ගෙන් 80% ක් පමණ ලතින් ඇමරිකාවෙන් සංක්‍රමණිකයන් වන අතර එය සාමාන්‍යයෙන් කැලිෆෝනියාවේ ලතින් ඇමරිකානු ගොවි කම්කරුවන්ගෙන් විශාල ප්‍රමාණයක් පිළිබිඹු කරයි. නමුත් සංක්‍රමණිකයෙකු ලෙස ඔබේම ගොවිපලක් ආරම්භ කිරීම පහසු නැත. “සංක්‍රමණිකයින්ට මෙහි පැමිණීම දුෂ්කර වන නීති රාශියක් ඇත, නමුත් බොහෝ ශ්‍රමය සංක්‍රමණිකයන් විසින් එය සිදු කරනු ලැබේ” යැයි ඇල්බා හි ප්‍රජා සම්බන්ධතා සහ පරිසර අධ්‍යාපන නිලධාරි නැන්සි පෝටෝ පවසයි.
බොහෝ දෙනෙකුට භාෂා බාධකයක් සමඟ ගැටීමට ද සිදුවේ. එක්සත් ජනපද කෘෂිකර්ම දෙපාර්තමේන්තුවේ දත්ත වලින් පෙනී යන්නේ එක්සත් ජනපද ගොවිපලවලින් 4% ක් පමණක් ලතින්, හිස්පැනික් හෝ ස්පාඤ්ඤ සම්භවයන් ඇති නිෂ්පාදකයින් සතු බවයි. 1935 දී එක්සත් ජනපදයේ ගොවිපලවල් මිලියන 6.8 ක් තිබුණි. 70 දශකයේ මැද භාගය වන විට එම අගය මිලියන 2 ක් දක්වා පහත වැටී ඇති අතර එතැන් සිට එය ස්ථාවරව පවතී. ඒ අතරම, සාමාන්‍ය ගොවිපල ප්‍රමාණය වර්ධනය වී ඇති බව ඇල්බා සංවර්ධන අධ්‍යක්ෂ ක්‍රිස් බ්‍රවුන් පැහැදිලි කරයි.
එක්සත් ජනපදයේ ඉතිරිව ඇති කුඩා ගොවිපලවල් බොහොමයක් පවත්වාගෙන යනු ලබන්නේ එදිනෙදා රැකියාව වෙනත් දෙයක් වන මිනිසුන් විසිනි. ‘ඔවුන් එක්කෝ වයස්ගත අයයි” ඔහු පවසයි. “නැතහොත් ඔවුන් එය කාර්මික හෝ සේවා අංශයේ රැකියාවක් කරන අතරතුර කරයි”
ඇල්බා හි ගොවීන් උපාධිය ලැබීමෙන් පසු, කුලියට හෝ මිලදී ගැනීමට ඉඩම් සොයා ගැනීම අභියෝගාත්මක බව ඔප්පු වේ. ඔවුන් බොහෝ විට වෙනත් නව ගොවීන් සමඟ එකතු වී තමන්ට බෙදා ගත හැකි බිම් කැබැල්ලක් ලබා ගනී.
මෙම දුෂ්කරතා මධ්‍යයේ වුවද, ඇල්බාගේ උපාධිධාරීන් බොහෝ දෙනෙක් ඉදිරියට පැමිණ ඇත. උපාධි ලබා ඇති ගොවීන් 410 දෙනාගෙන් 204 ක් ඇල්බා භූමියේ තමන්ගේම ගොවිපලක් දියත් කර ඇති අතර 100 ක් පමණ වෙනත් තැන්වල ස්වාධීනව ගොවිතැන් කර ඇත.
“තමන්ගේම ව්‍යාපාරයක හිමිකරු වීමෙන් දරුවන්ගේ සුරක්ෂිත කිරීමට ඔවුන්ට වැඩි බලයක් ඇත,” පෝටෝ පවසයි. ඉන්කියුබේටර් වැඩසටහනට පිවිසීමෙන් ඔවුන් ජීවිත කාලය පුරාම වෘත්තීය සුරක්ෂිතභාවය ලබාගත හැකිය. වැඩසටහනේ ගොවියෙකුගේ සාමාන්‍ය වයස 37ක් වන අතර 70% ක් වයස අවුරුදු 40 ට අඩු අයයි.
දැන්, සමහර ඇල්බා ගොවීන්ගේ දරුවන් ඔවුන්ගේ දෙමාපියන්ගේ අඩිපාරේ යෑමට තීරණය කරමින් සිටින බව පෝටෝ පවසයි. “මෙම ගොවීන්ගෙන් බොහෝ දෙනෙක්, ඔවුන්ගේ දරුවන් විශ්ව විද්‍යාලයට ගොස් කෘෂිකර්මාන්තයට සම්බන්ධ යමක් හැදෑරීමට අනුබල දුන්හ. නැතහොත් ඔවුන් දෙමාපියන්ට උපකාර කරති. දැන් ඔවුන්ට වෙනත් රැකියාවක් සොයා ගැනීමට අවශ්‍ය නැත. ”
ඔබේම ගොවිපලක් පවත්වාගෙන යාමට ඇති බාධක සංස්කෘතික මෙන්ම මූල්‍යමය විය හැකිය. ලොව පුරා ඉඩම් සඳහා විශාල ස්ත්‍රී පුරුෂ පරතරයක් ඇත.
කාන්තා ගොවීන්ට කෘෂි සම්පත් හැකියාව තිබුණා නම් මිලියන 150ක ජනතාවක් සාගින්නෙන් හා දරිද්‍රතාවයෙන් මුදවා ගැනීමට හැකියාව ලැබෙන බව ලෝක ආහාර වැඩසටහන පවසයි. ඔවුන්ගේ ගණනය කිරීම් අනුව ලෝකයේ ඉඩම් හිමියන්ගෙන් 15% කටත් වඩා අඩු ප්‍රමාණයක් කාන්තාවන් වන අතර එයින් අදහස් කරන්නේ කුමන භෝග වගා කළ යුතුද යන්න සහ ඉඩම් මිලදී ගැනීම හෝ විකිණීම පිළිබඳ තීරණ ගැනීමෙන් ඔවුන් ඉවත් කරනු ලබන බවයි.
කෙන්යාවේ ක්‍රියාත්මක වන Fairtrade අප්‍රිකාව වෙනස් කිරීමට කටයුතු කරන සංවිධානයකි. ෆෙයාර්ට්‍රේඩ් අප්‍රිකාවේ නැගෙනහිර සහ මධ්‍යම අප්‍රිකානු ජාලයේ කලාපීය සන්නිවේදන නිලධාරී ජෝයි මුරුකු මෙසේ පවසයි.
‘‘කුඩා පරිමාණ ගොවියාට කෘෂිකර්මාන්තය එතරම් ලාභදායී නොවේ. ඔබ ගොවිතැන් කරන ඕනෑම දෙයක්, ඔබේ පවුල නඩත්තු කිරීම සඳහා ප්‍රමාණවත් ආදායමක් ලබා ගත නොහැකි බව ඔබට පෙනී යනු ඇත, එහෙත් විරැකියාව ඉහළ යාම සහ ගොවිතැනේ නවීන තාක්‍ෂණයේ වැඩෙන භූමිකාව නිසා සමහර තරුණ තරුණියන්ට නැවත ගොඩබිම දෙසට හැරවිය හැකි බව මා විශ්වාස කරනවා‘ යැයි මුරුකු පවසයි.
The Growing Women in Coffee project හි ඉලක්කය වන්නේ කාන්තාවන් විසින්ම ඔවුන්ගේ කෝපි වගාව පාලනය කිරීම මගින් ඔවුන්ව සවිබල ගැන්වීමයි. මෙම ව්‍යාපෘතියේ කාන්තාවන්ට ඔවුන්ගේ පිරිමි ඥාතීන්ගෙන් අවම වශයෙන් කෝපි පඳුරු 50 ක්වත් ලැබෙනු ඇත. කෝපි විකිණීමෙන් උපයන මුදල් කෙලින්ම කාන්තා ගිණුමට ගොස් ඔවුන්ට නව මූල්‍ය ස්වාධීනත්වයක් ලබා දෙයි.
ව්‍යාපෘතියේ ප්‍රතිඵල ද ලැබෙමින් පවතී. ඔවුන් කාන්තාවන් 110 ක් සමඟ වැඩ කිරීමට පටන් ගත් නමුත් එය කොතරම් ජනප්‍රියද යත් එය ප්‍රමාණය මෙන් තුන් ගුණයකින් වැඩි වී තිබේ. උගන්ඩාවේ එවැනිම ව්‍යාපෘතියක් දියත් කිරීමට කණ්ඩායම සලකා බලයි.
ආර්ජන්ටිනාවේ සැන් මාටින් ජාතික විශ්ව විද්‍යාලයේ කෘෂිකර්මාන්තය පිළිබඳ පර්යේෂණ කරන ඇන්ඩ්‍රියා සෝසා පවසන පරිදි ඉහළ ජීවන තත්වයක් නොමැතිකම නව ගොවීන් ග්රාමීය ප්‍රදේශවලින් ඈත් කරයි.
“ඔබට පිරිසිදු ජලය, අන්තර්ජාලය, අධ්‍යාපනය, සෞඛ්‍යය සඳහා ප්‍රවේශය අවශ්‍යයි” ඇය පවසයි.
ආර්ජන්ටිනාවේ, ප්‍රධාන ධාන්‍ය නිෂ්පාදන කලාපවල ග්රාමීය ප‍්‍රජාවන් දිගු කලක් තිස්සේ විරෝධතා දැක්වූයේ වගකීම් විරහිතව විෂ සහිත කෘෂිකාර්මික රසායනික ද්‍රව්‍ය භාවිතා කිරීමේ ප‍්‍රතිඵලයක් ලෙස උද්ගතව ඇති පරිසර අර්බුද ගැනය. ගොවිතැන පරිසරයට ඇති කළ හැකි බලපෑම් වලට මුහුණ දෙමින් පීඩාවට පත්ව සිටින රටේ තරුණ තරුණියන් නගරයට යාම පුදුමයක් නොවේ.
එහෙත් ආහාර නිෂ්පාදනයේ පාරිසරික අර්බුද / හානිය පිළිබඳ ගැටළු ඇති විට තරුණ ගොවීන් සමඟ සම්බන්ධ වීමට ද අවස්ථා තිබේ.
කිම්බල් මස්ක් Kimbal Muskයනු තාක්ෂණය හා පාරිසරික වටිනාකම් සම්මිශ්‍රණය කිරීමෙන් තරුණ තරුණියන් නැවත කර්මාන්තයට ඇද ගනු ඇතැයි අපේක්‍ෂා කරන අයගෙන් කෙනෙකි. ඔහුගේ සමාගම වන Square Roots නාගරික ගොවිපලවල සෞඛ්‍ය සම්පන්න ආහාර බෝග health food වගා කිරීම සඳහා කෘතිම බුද්ධිය සහ නව්‍ය ගොවිතැන් ක්‍රම භාවිතා කරයි. මස්ක් පවසන්නේ ඉන්ධන හා සත්ව ආහාර ලෙස භාවිතා කරන ඉරිඟු වැනි වෙළඳ බෝග වලට වඩා තරුණ ගොවීන් health food බෝග කෙරෙහි වැඩි ඇල්මක් දක්වන බවයි.
නැව්ගත කරන බහාලුම්වල ඉහළ පාලනයක් සහිත පරිසරයක් භාවිතා කිරීමෙන් සලාද හා ඖෂධ පැළෑටි වලින් ඉහළ ලාභයක් ලබා ගත හැකි වනු ඇතැයි ද ඒ සදහා කඩිනමින් තාක්ෂණය දියුණු වනු ඇතැයි ද මස්ක් සහ ඔහුගේ කණ්ඩායම බලාපොරොත්තු වේ.
අනාගතයේ ගොවිපලවල් නවීන තාක්ෂණික ක්‍රමවේද වෙත යොමුවනු ඇති අතර එමඟින් ඉංජිනේරු මනසක් ඇති පර්යේෂකයන්ට නව අවස්ථා නිර්මාණය වේ යැයි මක්ස් බලාපොරොත්තු වේ.
උදාහරණයක් ලෙස ජර්මනියේ පොට්ස්ඩෑම් හි කෘෂිකාර්මික ඉංජිනේරු සහ ජෛව ආර්ථික විද්‍යාව පිළිබඳ ලීබ්නිස් ආයතනයේ ඉංජිනේරු මැනුවෙලා සූඩ්-සාස් , පලතුරු වල පොත්තෙහි ඇති හරිතප‍්‍රද මට්ටම මත පදනම්ව ඇපල් නෙළා ගැනීමට සුදුසු වේලාව පුරෝකථනය කරන සංවේදකයක් නිපදවා අති අතර, හාපර් ඇඩම්ස් විශ්ව විද්‍යාලයේ කෘෂිකාර්මික ඉංජිනේරු ශිෂ්‍යයෙකු වන විල් ෆ්ලිට්නර් අමු පලතුරුවලින් ඉදුණු පලතුරු වෙන්කර හඳුනා ගැනීමට අවශ්‍ය දර්ශනය සමඟ රොබෝ තාක්ෂණය වැඩි දියුණු කර ඇත. ෆ්ලිට්නර්ගේ තාක්ෂණය තවමත් මූලාකෘති අවධියේ පවතින අතර, “නිරවද්‍ය කෘෂිකර්මාන්තය – precision agriculture” වේගයෙන් වර්ධනය වන ක්ෂේත්‍රයක් වන අතර සමහර ගොවිපලවල් දැනටමත් රොබෝ තාක්ෂණය භාවිතා කරයි.
කෘෂිකර්මාන්තය වෙත නව තාක්‍ෂණයන් යෙදවීමෙන් තරුණ, දීප්තිමත් මනසක් ඇති ගොවීන් නැවත ගොවිතැනට ආකර්ෂණය කර ගත හැකි බව බොහෝ පර්යේෂකයින්ගේ අදහසයි.
තරුණ ගොවීන් කෘෂිකර්මාන්තයේ පාරිසරික සාධක වැඩි දියුණු කිරීම කෙරෙහි පමණක් අවධානය යොමු නොකරයි. ආහාර නාස්තිය යනු අප ආහාර නිපදවන ආකාරය නිසා ඇති වන පාරිසරික ගැටලුවලින් විශාල කොටසකි. ගෝලීය වශයෙන් නිපදවන ආහාර වලින් 30%ක් පමණ කිසි විටෙකත් එය කිසිවෙකුගේ කටට නොගන්නා බව ගණන් බලා තිබේ . ඒ අතරම, ලෝක ආහාර වැඩසටහන ඇස්තමේන්තු කර ඇත්තේ සෑම රාත්‍රියකම මිලියන 690 ක ජනතාවක් කුසගින්නෙන් නින්දට යන බවත් ලෝක ජනගහනයෙන් තුනෙන් එකක් කිසියම් ආකාරයක මන්දපෝෂණයෙන් පෙළෙන බවත්ය.
“කුසගින්න තුරන් කිරීමට අවශ්‍ය දේට වඩා වැඩි ආහාර ප්‍රමාණයක් අප විසින් සෑම වර්ෂයකම නිපදවා තිබේ. එය නිසැකවම සත්‍ය සංඛ්‍යාවක්”යැයි නිලස් හි ප්‍රධාන විධායක නිලධාරි ඇඩි බීට්ලර් පවසයි. “නොපවතින්නේ බෙදාහැරීමේ පද්ධතියක් වන අතර එම ආහාරය වඩාත් අවශ්‍ය අයට ලබා ගත නොහැකිය.
ආහාර අපද්‍රව්‍ය වැළැක්වීම යනු කුසගින්නෙන් පෙළෙන අයට පෝෂණය කිරීම පමණක් නොවේ. ගොවීන්ට වැඩි මුදලක් උපයා ගැනීමට ද එය උපකාරී වේ. එහෙත් එය සංකීර්ණ යටිතල පහසුකම් අභියෝග සමඟ පැමිණේ.
“නයිජීරියාවේ බොහෝ දෙනෙකුට [විදුලිය] ලබා ගත නොහැක” යැයි කෝල්ඩ්හබ්ස් ColdHubs හි සන්නිවේදන කළමනාකරු චිනෙඩු හාඩි නවාඩිකේ පවසයි.
කෝල්ඩ්හබ්ස් යනු නයිජීරියානු ආරම්භයක් වන අතර එය දුර බැහැර ප්‍රදේශවල කුඩා ගොවීන් සඳහා සූර්ය බලයෙන් ක්‍රියාත්මක වන සිසිල් ගබඩා ඒකක ස්ථාපිත කරයි. නයිජීරියාවේ නිෂ්පාදනය කරන පලතුරු හා එළවළු දින දෙකක් වැනි කෙටි කාලයක් තුළ නරක් වේ. නමුත් සීතල ගබඩා කර තබන විට ඒවා සති තුනක් දක්වා නැවුම්ව පවතී.
“වෙළඳුන් එළවළු හෝ පලතුරු මිලදී ගන්නා විට, එයින් 50% ක් නරක් වන බව පවසමින් මිල අඩු කරයි, විශේෂයෙන් ඔවුන් සලාද වැනි දේ මිලදී ගන්නා විට තත්ත්වය තව දුරටත් අයහපත් වේ‘ නවාඩිකේ පවසයි. කුඩා ගොවීන් තම බෝග වලින් කූඩයක් ශීතාගාරයක ගබඩා කිරීම සඳහා දිනකට නයිරා 100 ක් (ඩොලර් 0.20) ගෙවයි. ඔවුන්ගේ නිෂ්පාදන සඳහා නයිරා (ඩොලර් 15) ක් වෙළඳපොලේ ලබා ගත හැකි අතර, එයින් අඩක් අපතේ යාම වළක්වා ගැනීමෙන් ගොවීන්ට හා වෙළෙඳුන්ට ආදායම සැලකිය යුතු ලෙස වැඩි කළ හැකිය.
සීතල ගබඩා ඒකකයට ළඟා වීමට පෙර තම අස්වැන්න නරක් වීම වළක්වා ගන්නේ කෙසේද යන්න කෝල්ඩ්හබ්ස් කණ්ඩායම ගොවීන්ට උගන්වයි.
ඊළඟ පරම්පරාව කෘෂිකර්මාන්තය වෙත ආකර්ෂණය කර ගැනීමට නම් අපට කෘෂිකර්මාන්තයේ සෑම අංශයකම වෙනස්කම් අවශ්‍ය බව පැහැදිලිය. සමාජය කෘෂිකර්මාන්තය අගය කරන්නේ කෙසේද යන්න පිළිබඳව රැඩිකල් ලෙස නැවත සිතා බැලිය යුතු කාලය මෙය බව සෝසා විශ්වාස කරයි. “වසංගතය සමඟ මේ මොහොතේදී, ආහාර නිපදවීම තරම් අත්‍යවශ්‍ය ක්‍රියාකාරකමකට තිබිය යුතු තත්ත්වය නොමැති බව පැහැදිලියි” කියා සෝසා පවසයි.
මැක්ගිලිව්රේට (මෙම ලිපිය සපයන ලේඛකයාට) කෘෂිකාර්මික කටයුතුවල යෙදෙන තවත් එක් මිතුරෙකු පමණක් සිටින නමුත් ඔහුගේ රැකියාව සාමාන්‍යයෙන් සාද කෙරෙහි උනන්දුවක් ඇති කරයි. “මිනිස්සු ඇත්තටම උනන්දුයි. විශේෂයෙන්ම හයිඩ්‍රොපොනික් hydroponics වගාව ඔවුන් අලුත් දෙයක් ලෙස දකිනවා. ”
( hydroponics – හයිඩ්‍රොපොනික්ස් යනු උද්‍යාන විද්‍යාව සහ ජල සංස්කෘතියේ උප කුලකයක් වන අතර එය ඛනිජ පෝෂක භාවිතා කරමින් ශාක, සාමාන්‍යයෙන් බෝග, පසකින් තොරව වගා කිරීමේ ක්‍රමයකි – Editor)
දැනට, ගොවියෙකු වීම සඳහා රැකියාවෙන් ඉවත් වූ ඔහුගේ එකම මිතුරා ඔහුය. එහෙත් අපේ සමාජයට ඊළඟ පරම්පරාවේ ගොවීන් කුඹුරුවලින් ඈත් කර තැබීමට ඇති බාධක බිඳ දැමීමට පටන් ගත හැකි නම්, අපට නැවත ගොඩබිමට පැමිණීම ආරම්භ කළ හැකිය.
බී.බී.සී ඇසුරිණි